Op 14 februari 1912 botste het luxe cruiseschip Titanic op een ijsberg. Tweeënhalf uur later zonk het schip. Meer dan 1500 mensen overleefden de ramp niet. Als de overlevering waarheid bevat, dan zou de dirigent van het orkest doorgespeeld hebben tot het schip letterlijk onder water verdween.
Wordt Ronald Kramer de dirigent die de NTTB naar de ondergang helpt? Het mag niet uitgesloten worden, nu ‘zijn’ bond zonder een behoorlijke communicatie de verenigingen opzadelt met een forse contributieverhoging waarover al aardig wat boosheid bestaat. Het gaat om percentages van 35 tot boven de 40 procent. In euro’s valt het nog wel mee, maar het gaat in dit soort zaken om de beeldvorming. En die is niet in het voordeel van de NTTB-voorzitter. Misschien denkt Ronald: "Ach, het zal mij roesten, mijn reddingsboot ligt klaar". Hij is namelijk voorzitter van de ETTU geworden. Hij heeft dus een escape voor zijn hobby als sportbestuurder.
Het is goed als ons land meer internationale bestuurders krijgt, maar je slaat als ETTU-voorzitter wel een pleefiguur als je je in eigen land in de nesten werkt. De sociale media houden niet op bij de grens. De vraag is natuurlijk: waar komt het vandaan dat de hoogste leiding van de NTTB zich niet realiseert dat men de achterban serieus moet nemen? Dat men belangrijke beslissingen niet zonder enige mededeling richting verenigingen in een ‘bondsraadboek’ kan stoppen en dat de leden van de Bondsraad en hun achterban dit zomaar pikken. Is het de welbekende 'arrogantie van de macht'? Ivoren-torengedrag?
Van mij hoeven bestuursleden niet perfect te zijn. Dat is niemand. Ik waardeer mensen die zich inzetten voor een bond, een afdeling of een vereniging. Maar blijft altijd wel netjes communiceren. Er lijkt wèl sprake te zijn van een bepaald patroon. De volgende leden van het hoofdbestuur verlieten het bestuur de afgelopen twaalf maanden:
Oktober 2012: Ben Pereboom (o.a. Breedtesport) stapt op, vooral vanwege het functioneren van de voorzitter; het persbericht vermeldt de absolute dooddoener “verschillen van inzicht”.
November 2012: Haro Valkenburg (Marketing, Sponsoring, Communicatie) vertrekt vanwege een mogelijke botsing van belangen nadat hij een nieuwe baan heeft geaccepteerd bij de hockeybond.
Juni 2013: Angelique van Sluijs (Penningmeester) verdween enige tijd uit beeld (was een soort mysterie) en daarna was het verhaal ze in het bestuur zou blijven maar dan op een andere post; dat gebeurde echter niet, ook zij haakte af.
Juni 2013: Hans van Haaren (Wedstrijdzaken) is de enige van het zestal dat de termijn volmaakte; hij stelde zich niet herkiesbaar.
Oktober 2013: Jonah Kahn stapt op als bestuurslid Topsport. Hij deelt in een persbericht mee dat hij de functie onderschat heeft, maar er is ook sprake van een veelbetekenende uitspraak: "Tenslotte proefde ik bij de directie van de bond duidelijk weerstand tegen de door mij gewenste veranderingen."
Oktober 2013: Albert Verhoef (Communicatie & Marketing) had problemen met de sociale media maar ook van hem werd een opmerkelijke quote opgetekend: "In één van de voorgesprekken heb ik ook gesproken over de managementstijl van onze voorzitter en toen al aangegeven dat dit een stijl is die niet zo bij mij past."
Het ligt voor de hand om de conclusie te trekken dat de bestuurlijke problemen vooral op het conto komen van voorzitter Kramer. Ik heb niet achter de coulissen gekeken en Kramer heeft zich bepaald geen 'communicator' betoond, dus ik zal dat niet beweren. En sowieso verklaart het de achteruitgang van de tafeltennissport niet, hooguit de rommelige manier waarop de NTTB-leiding overkomt.
Wel ga ik even terug in de tijd, want van het verleden kun je veel leren. Ik citeer uit een column die ik in 2008 schreef:
"Tafeltennis telde in 1985 het dubbele aantal leden van nu. Kwam dat door Bettine Vriesekoop? Misschien een heel klein beetje. Belangrijker was dat je toen nog leuk met de auto competitie kon gaan spelen in een tijd waarin de concurrentie van andere sporten aanzienlijk minder was dan nu. Wie is er nu nog zo gek om ’s avonds in de auto te stappen, vervolgens met twee teamgenoten op één tafel tien potjes te spelen en dan om een uur of één weer thuis te komen. Het is de belachelijke realiteit van 2008. Rechtstreeks de afgrond tegemoet als de bond niet eens moderner wegen inslaat."
Ik sta hier nog steeds achter. We hebben een achterhaald competitiesysteem. Dit probleem kan niet gemakkelijk meer worden opgelost (ook niet met een duocompetitie, hoewel ik dat geen slecht idee vind), omdat er steeds minder spelers komen en de afstanden dus groter worden.
Maar er zitten ook 'weeffouten' in de organisatie. Ik vraag me af of de 'zakelijke fusie' met enkele andere bonden wel zo nuttig is. Ik zou het graag onderzocht zien. Nog veel belangrijker (rampzaliger) is geweest: de instelling van de Bondsraad. Hierdoor is het gat tussen de top van de bond (bestuur, bondsraad, bondsbureau) en de verenigingen (leden) alsmaar groter geworden. Los van andere zaken zou mijn eerste voorstel zijn: Bondsraad afschaffen en weer een Algemene Leden Vergadering in het leven roepen waardoor de verenigingen in ieder geval weer het gevoel hebben dat ze serieus worden genomen. Maar ook dan zal de bond niet zomaar sterk gaan groeien. Nog een citaat uit 2008:
"Als de bond niet razendsnel moderniseert en in alle lagen professionaliseert, blijft het doormodderen in de delta. In theorie heeft de NTTB kansen zat. Er zijn veel clubs met eigen centra, maar in dit geval heeft elk voordeel z’n nadeel. De clubs worden geleid door veel goedwillende maar weinig deskundige vrijwilligers. En aangezien er niet structureel geschoold wordt, zit er ook geen toekomst in."
Ik ga in deze column geen passende oplossing bieden. Dat kan ik niet; dat kan volgens mij niemand. Wat ik wel zou willen voorstellen is dat er een forum komt van een aantal zeer enthousiaste en op verschillende terreinen deskundige mensen. Die moeten zich hierover buigen en met een compact plan komen om de tafeltennissport te redden. Ik doe hier desgevraagd graag aan mee.
Tenslotte toch een tipje van de sluier hoe ik denk over de toekomst. Ik beschouw de NTTB als een soort HEMA. Je hebt een hoofdkantoor (bestuur, directie) en er zijn filialen (bij ons de verenigingen). Als de HEMA in de rode cijfers dreigt te komen, verlaagt of bevriest men de prijzen van de producten. Vervolgens wordt er naarstig nagedacht over een upgrading of het wegdoen van bestaande producten en het bedenken van nieuwe zaken. En dat gebeurt in nauw overleg met de filialen. Exact dat is nu bij de HEMA aan de gang. Je kunt er verzekeringen afsluiten en binnenkort (of nu al) kun je bij de HEMA testamenten afsluiten en je huwelijkse voorwaarden regelen.
De NTTB draait de boel om."We hebben niet genoeg geld meer, want er komen geen leden bij en we raken vanwege slecht presteren subsidies kwijt. Dus willen jullie ff dokken!" Zo werkt het natuurlijk niet. Het gevolg zal zijn dat de verenigingen steeds minder (recreatie)leden aan de bond zullen gaan opgeven en een aantal competitiespelers zal uitwijken richting bedrijfs- en andere bondjes. De weg omlaag wordt met een voortzetting van het huidige beleid dus nog sterker ingezet.
Het contributieplan dient dus te worden weggestemd. Dan maar even een tijdje bestuurlijke onzekerheid. Alles beter dan de vervreemding tussen bond en verenigingen (leden) vergroten. Maar mocht het bestuur vasthouden aan de voorstellen en het NTTB-schip maakt water, dan wens ik Ronald Kramer toch een behouden vaart toe richting 'Europa'. En dat gaat vast lukken. Voor hèm ligt er een reddingsboot aangemeerd. Wij, eenvoudige leden van de NTTB, blijven zitten met de brokken.