Waar het enkelspeltoernooi van het Nederlandse kampioenschap bij de heren gisteren weinig tot geen verrassingen kende, stond de finaledag, die begon met de kwartfinales, er juist bol van. Het leek vantevoren dat Laurens Tromer de te kloppen man zou zijn in Zwolle, maar die besloot om vanwege een opspelende blessure niet meer te starten.
Daardoor kreeg tegenstander Martijn de Vries (oud Nederlands kampioen uit 2011) een vrije doorgang naar de halve finales. Daarin stuitte hij op Barry Berben, een van de 4 ambitieuze jonge toptalenten die inmiddels allemaal heren international zijn en nog in de race waren in de kwartfinales. Barry had zich in zijn kwartfinale de meerdere getoond van Jonah Kahn (4-1), die tegenwoordig bij de reserves van Taverzo in de heren eredivisie, waar hij samen met zoon Ivan speelt, nog een aardig woordje meespreekt.
Aan de andere kant van het schema was het de verwachting dat nummer 2 geplaatst Kas van Oost (de tweede van de genoemde 4) zich toch wel van Trinko Keen zou kunnen ontdoen. Dat leek ook te gebeuren toen Kas op 2-0 kwam, maar schijn bedroog: Trinko, die ooit de nummer 18 van de wereld stond, liet zich niet van de wijs brengen en bleef zijn eigen spel (met beperkingen zoals hij het zelf formuleerde achteraf) spelen. De wedstrijd kantelde en ging uiteindelijk met 4-2 naar de 51-jarige 6-voudig Nederlands enkelspelkampioen toe.
De 4e kwartfinale tussen Milo de Boer en Gabrielius Camara, de laatste 2 van het genoemde kwartet, was niet zoals meestal tussen deze 2 close. Milo was vanaf het begin scherper en consistenter en gaf zijn opponent ditmaal duidelijk het nakijken (4-2).
In de halve finale tussen Barry Berben en Martijn de Vries bleek dat de 18-jarige en op 2e bundesliga niveau trainende en regelmatig invallende Barry weer een paar stappen gezet had (sinds het vorige NK). De finalist van vorig jaar, Martijn, kreeg geen vat op het spel van Barry, die de 4e game na een achterstand toch wist om te draaien en zo een kleine mentale tik uitdeelde. Martijn won nog wel de 5e game, maar kon daarna Barry niet meer van zijn 1e finaleplaats afhouden.
Trinko Keen moest ook tegen Milo de Boer even op gang komen, wat resulteerde in voorsprong van Milo. Daarna bleek toch dat de oud 1e bundesliga topspeler zijn vastheid en diep ingeslepen patronen nog niet kwijt was. Milo kreeg zijn vaste verdediging niet dicht genoeg en kon niet consistent genoeg zijn eigen punten pakken. Op 3-1 achter had Milo nog een opleving, maar na de volgende game moest hij Trinko toch feliciteren.
De finale was om te smullen voor de liefhebbers, waarvan er velen aanwezig waren in Zwolle. Er waren briljante punten van beiden, in de meeste games wisselende kansen, en tot het einde toe veel spanning. Barry speelde een "volwassen" finale zonder zichtbare zenuwen en nam brutaal een 2-0 voorsprong. Maar Trinko, die na de finalewinst vertelde dat hij er zelf voorafgaand aan het toernooi wel in geloofde, wist net als in de kwartfinale zijn eigen spel op prima niveau consequent te blijven spelen. Barry werd wat grilliger en wisselde prachtig spel af met mindere periodes. Nadat Trinko gelijk had gemaakt werden de volgende 2 games zeer fel bevochten en werden beide met 2 punten verschil beslist, beide in het voordeel van Trinko. Zijn 7e titel, na de 6e in 2007!
Met Trinko Keen kreeg het herentoernooi en zeer verdiende winnaar, die zichzelf voorafgaand aan het toernooi de uitdaging had gesteld om met zijn zelf toegegeven mindere "bewegen" toch nog op een Nederlands topniveau te spelen. Zijn spel bleek nog goed genoeg om de aanstormende jeugd nog een jaartje te laten wachten op de Nederlandse titel. Hopelijk wil Trinko zichzelf volgend jaar opnieuw "uitdagen" en gaan voor zijn 8e Nederlandse enkelspeltitel.