Tafeltennis.nu

Columnist Lex Bruijn eindigt zijn GUNG HO-drieluik met het 3e deel over de "gave van de gans" dat aansluit op het 2e deel over de "werkwijze van de bever" en op de "drijfveer van de eekhoorn" waar het 1e deel over ging.

Eenmaal terug op kantoor maakte Peggy Sinclair de nieuwe poster klaar voordat ze de zeventien divisiemanagers ontving. “Ik heb jullie al verteld van de drijfveer van de eekhoorn: waardevol werk, gebaseerd op begrip van het belang ervan, gemeenschappelijke doelen en door normen en waarden gestuurde plannen, beslissingen en handelingen. Nu ga ik jullie vertellen dat de drijfveer van de eekhoorn alleen waarde heeft als die met de werkwijze van de bever werkt.” Ze vertelde dat zij weliswaar de ‘baas’ was van de fabriek, maar niet meer aan de divisiemanagers ging vertellen wat ze moesten doen, want ze wisten zelf wel wat goed was voor hun afdeling. Deze lijn moesten de managers doortrekken naar de werkvloer. Daar werken teamleden die het beste weten hoe het feitelijke werk gedaan moet worden en hoe het beter kan. “Ik wil dat jullie hun om advies vragen” eindigde Peggy deze sessie.

De week erop nam zij alle managers mee voor een rondleiding over de enige afdeling die goed presteerde, want tot haar verbazing was niemand daar ooit een kijkje wezen nemen. Eenmaal de hal binnengetreden vielen alle monden open: voor hen lag 9000 vierkante meter perfectie. Alle machines en werktuigen glommen en glansden je tegemoet, overal aan de muren hingen posters en grafieken, daarbij ook de intentieverklaring van de afdeling. En dan nog de mensen, ongeveer honderd, allemaal in een helderrood overhemd en grijze broek. De managers waren onder de indruk en vroegen aan Andy Longclaw wat hier gebeurd was. “GUNG HO!” sprak Andy eenvoudig. En hij vertelde hoe de drijfveer van de eekhoorn en de werkwijze van de bever zijn gedrag en dat van zijn medewerkers in positieve zin veranderden. Mensen worden hier niet als een machine behandeld, maar zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de prestaties in hun team. Ze bepalen grotendeels zelf hoe ze de zaken aanpakken en er is geen voorman die roept: “Je doet gewoon wat ik zeg, dan komt het wel goed”. “En aan de rest van de fabriek kunnen we wel zien dat het dan dus niet goed komt”, vervolgde Andy en de managers keken elkaar wat beschaamd aan. “En besef, dat verandering meer is dan oude gewoonten kwijtraken. Je moet er nieuwe gewoonten voor in de plaats krijgen.”

Langzaam werd er in de fabriek vooruitgang geboekt. Door meer eigen verantwoordelijkheid te krijgen en te dragen kregen de managers en de medewerkers meer plezier in het werk en gingen de resultaten vooruit. Het wachten was nog op de gave van de gans, maar daarvoor moest het wat kouder worden in het Noorden, zodat de ganzen aan de trek zouden beginnen. Een paar dagen later was het zover en trokken Andy en Peggy met eerst de pickup en verder met de kano een groot natuurgebied in. De lokganzen werden uitgezet en beiden verborgen zich in het riet. “Let op”, sprak Andy “de gave van de gans voegt enthousiasme toe aan de drijfveer van de eekhoorn en de werkwijze van de bever”. Even later landen honderden ganzen in het water, afgekomen op de lokganzen. Toen Peggy even ging verzitten waren ze in een flits weer weg en terwijl ze opstegen begonnen ze allemaal te gakken. Meer kabaal als tijdens een popconcert. “Pas op, de ganzen maken veel geluid, maar hun boodschap is belangrijker dan die van de eekhoorns en de bevers. Dat is de gave van de gans”. Andy vroeg me waar al dat gakken goed voor was, voor wie ze dat doen. Eekhoorns piepten om andere dieren te intimideren, bevers sloegen met hun staart op het water om anderen te waarschuwen, terwijl het wel leek of de ganzen alleen onderling communiceerden. “Juist”, zei Andy “ganzen moedigen elkaar aan en dat is de gave van de gans: elkaar aanmoedigen”.

Het is zo simpel, zo vanzelfsprekend en tegelijkertijd ook zo sterk. De drijfveer van de eekhoorn en de werkwijze van de bever zijn de vonk, de gave van de gans is net zoiets als het gas bij de vonk houden.
Onthoud dat je mensen op twee manieren kunt belonen: met centen en complimenten. Vaak krijgen ze het eerste niet omdat het geld op is en wordt de tweede vergeten, terwijl iedereen daar eigenlijk een oneindige voorraad van heeft. En dat terwijl het zo simpel en voor de hand liggend is. Het is de kunst op zoek te gaan naar positieve dingen bij je medewerkers en dat valt niet altijd mee voor managers die gewend zijn op zoek te gaan naar fouten. En als je een keer geen compliment kunt maken, dan kun je hem altijd nog aanmoedigen.

De overdracht naar onze sport is hier weer gemakkelijk te maken. Dus: complimenteren voor het goed uitvoeren van de afgesproken taak, het nakomen van afspraken enzovoorts. Niet meteen alles als vanzelfsprekend aanvaarden, maar gerust complimenten uitdelen. Uitleggen waar het misgaat en samen weer afspreken hoe de verbetering op kan treden. Aanmoedigen kan altijd, maar ook dit met in gedachten de afgesproken waarden: sportiviteit en respect. Dus niet klappen als de tegenstander een makkelijke bal mist, maar wel als hij een moeilijke service niet kan retourneren. Positief benaderen is complimenten maken bij een mooie bal (klappen) en aanmoedigen in een lastige periode. De gave van de gans is de kurk waar het plezier van de speler op drijft en samen met de drijfveer van de eekhoorn en de werkwijze van de bever gaan de ontwikkeling van de spelers en het houden van plezier in de sport hand in hand. En denk eraan: complimenten moet ECHT zijn, waarbij de letters staan voor E-xpliciet, C-ompromisloos, H-artelijk en T-ijdig.
Trainers en coaches, neem de lessen van de drie pijlers waar deze mooie methode op rust ter harte. Gebruik de drijfveer van de eekhoorn, de werkwijze van de bever en de gave van de gans om samen met je spelers te bouwen aan hun ontwikkeling gebaseerd op de waarden sportiviteit en respect.  Ik wens iedereen hiermee veel succes. GUNG HO!!

Naschrift: Na 3 jaar was deze Waltonsfabriek de best presterende fabriek van het hele conglomeraat en nog eens drie jaar later werd Peggy ontvangen op het Witte Huis en werd zij onderscheiden met de prijs voor de beste onderneming van de VS. GUNG HO!! (naar GUNG HO, een boek van Ken Blanchard en Sheldon Bowles)    

Deze column is geschreven door Lex Bruijn voor tafeltennis.nu


S